Veda

Derinler dünyadan çok uzakmış. Masallar yok. Güneş hiç yok.

Saatler yavaşmış ondandır yılların hızı... Birbirine benzeyişi...

Ya da, tam tersi. Nasıl istersek... Öyleymiş.

Ama İgor bunu bilemez. Ve daha pek çok şeyi... Bilmez o.

Derinler uzak ve derinler... Gerçekten soğuk. Kayalara sinerken ona bakamam ki.

Kötüyüm artık, hem de ne fena kötü! Sabun kaçmış zihnim, ağır hasarlı. Boş düşünce balonu başımın tam üstünde. Kaç gün sonra göğsümden kalkar ki yükü? Çünkü bunu tanıyorum, yeri dolmuyor.

Gözlerim doldurur ama her yeri ve her şeyi. Ve ben, ağlarken de görebilemem ki!

Karışır her bir şeyler, dünya karışır... Çok meşgulken gözlerim ve de kalbim çok meşgulken üzülmekle, bilmesin kimseler. Görmem, görünmem ki.

Kayalara sineriz, iyileşmek yoksa... Bilmesin kimseler. Bunu tanıyorum, zor geçiyor.

Yine uzak bir gün dönümüdür, ve belki de yakındır sonsuzluk. Bir yerde biter acı, birileri der ki "Yeter!"

Biz güldüğümüzde yalnızca. Hep gülmüyor oysa, bakamıyoruz artık birbirimize.

O da bana bakamıyor ki. Zihnime sabun kaçmış, boş düşünce balonu. İgor bilmez, bilemez.

Ve bir veda da ona... Çünkü tanıyorum, zor geçiyor.

Olsun.

Hepimizin canı sağolsun.