Bir kar tanesi gördüm düşümde.
"Oralar uzak, korkma. Sakın kızma!" dedi.
Öyle çok rüzgar, öyle çok yaprak vardı ki korktum uyanınca.
Oysa anlaşmıştık.
Ben güneye indikçe peşimi bırakacaktı kış.
Ne zaman sevmiştim ki onu? Hiç!
Bunu hep bildi. Alındı da ama kabullendi.
Çünkü bana hep mutsuzluk getirirdi ve hüzün canımın içindeyken daha güzeldi.
Yüzüm hüznü hiç sevmez.
Kaşlarım da sevmez.
Hüzün üşütür, kış üşütür...
Kutup yıldızı koyunları düşün dedi. Hep sıcak ve çok olan koyunları düşün.
Saydıkça hemencecik geçecek...
Haklı mıydı yoksa?
Bir...
İki...
Üç...
......
..............
