"-sar"...Sar!

Ne çabuk alışır oldum göçebeliğe! Portatif nakil gereçlere özenirken bir anda hem ergonomik hem portatif olmak... Ben yakın geçmişi habire unutan uzak geçmişle hesabı kapatmış bir balığım. Niye benle uğraşırlar anlamam! Akvaryum isteyen olmadı, hele hele ayılmayı... Diğerleri gibi olmayı... Hiç! Uzak geçmişi ve yakın geleceği hiç hesaba katmıyorum artık! Nakleden güç kimdeyse her nerdeyse hibe ettim. Tüm hafızam onundur! İki çakıl taşı ve cam kavanoza sattım hepsini...Hayırlar ola!

Cızırdayarak parlayan floresan lambalar var artık...Hava kabarcıkları...Tükürüğümle boğulmamak için suni destek! Ha bir de garipçe tıkırdayan bir saat! Okuma anları için... Nöbetler ne nöbetidir bilmem! Koğuşumu izlerken, beklerken ağır ağır saniyeler akıyor, her dakikada yorgun bir çatırtı! Çatırdayan dakikalar için koşan saniyeler...Yavaş, kendini bir önceki dakikadan sökerek diğerine taşıyor. Kokusu aynı cam misafirhanelerde balıklar gider...Balıklar gelir...Aynı floresanın altında okumalar, aynı floresanın karşısında yansımalar...O cızırdar, saniye koşar, dakikaya çatırdar! Baloncuklar patlar...Kediler doğar... Balıklar susar... Susar... "Su"-sar! "Sar"-sar!

Hayırlar ola!!

Balıklar Da Uyur!

Şehrin en güzel saati! Koku ise dayanılmaz! Şaşırtıcı ama devamlı güncellenip zıvanadan çıkan projelerimi bir kenara bırakırsam sanırım burayı sevdim. Rüya görüyorum...Belki de oksijensizlik kafama vurdu; halüsinasyon görüyorum. Ne fark eder?! Mutluyum...

Her insanın yıldızı varmış...Halt etmiş onlar! O yıldızlar balıkların! Gözlerimle görürdüm, mort olan her balık suya yansıyan ışıkları biraz daha söndürüyordu. Buraya geldiğimden beri gördüm ki insanlar yıldızlara sahip olamayacak kadar bencil! Kendi parıltılarına sarılıyor hepsi, yıldızlar umurlarında değil! Belki de yıldızlara kafa tutuyor, şapşallar!

Ama biz öyle değiliz. Yarım akıllarımızla hayatta çuvallarken yıldız tozuyla mucize ararız. Hayallerimiz onların helyumlu uçan balonlarını fazlasıyla sollar; zeplinler yaratırız. Hatırlayabilseydik boyutlar değişebilirdi tabi! Haddimizi bilir, asla yıldızlara kafa tutamayız. Bir gün her birimiz gökten inen yıldızına koşarak balıklar cehennemini boylayacak. Çok şükür, insanlığı karanlıkta, romantizmden yoksun bırakmamak için çalışmalar sualtında her saniye devam etmekte!

Ben şimdilik tozundan yararlanıyorum. Yıldızım bana yakın bir yerde. Bu kadar eziyete göğe yakın olduğum için katlanmak takdire şayan bir çaba! Bu gece başıma düşen yıldız tozları için minnettarım. Erimiş gıdadan yoksun, bol uçurucu etken ve yıldız tozuyla renkli bir gecenin keyfini sürüyorum...

Baloncuktan Kurmaca

Üç beş hesap yaptım, sendromlarımı çarpanlarına ayırınca her şey netleşiyor. Ağzımı her açtığımda kaçan baloncuklar ya bilgi sızdırıyor ya da aşk kaçırıyor! Yaşayan bir ademoğlunun dediği gibi;
-İnsanın ağzı laf, kalbi aşk kaçırır!
Benim gibi koca ağızlı deniz canlılarında çoğu zaman lafın lafı bile olmaz! Baloncuk için ayrı bir ekipmana ihtiyacı olmayan her canlı, korkulası büyüklükte hava kabarcıkları çıkartırsa sınırların ötesine geçebilir demektir. Üretebilme meziyeti yerleşik bir aksilikle birleşince her zaman olumlu sonuçlanmaz. Bahtsız bir balık, hiçbir zaman sevmediği solungaçlarının bir gün intikam alma ihtimalini aklına getiremeyecek kadar safsa yeni yeni sendromlara gebedir.

Ben hala kuyruğumu çekiştirerek uzatma çabasındayım. Böylesi ilkel bir yöntemi seçmiş olmam tamamen çaresizlikten. Yeteri kadar mineral alamıyorum. Lokomotif hissiyatıyla yüzen dışkımdan da açıkça görülüyor, suyumu değiştirmeyi unutuyorlar. Her eve duyarlı bir denizatı şart!

Yer yer oksijensizlikten kafayı buluyorum. Sanırım algıları açmak bu olmalı. Fiziksel gerileme yapsa da algı süzgecinde muazzam açılımlar yaptığını inkar edemeyeceğim. Sendromlarımın kaynağını da bu şekilde bulmuş olmalıyım. Şu sıra kafam gayet güzel. Günlerdir pet şişeyle yosun tuttuk. Duygusal yaşantım hakkında açık vermek huyum değildir ama çakırken gevezeliğim tutuyor. Farkettim ki ben sustuğumu sanırken asıl soluk alma adı altında sözsüz sessiz kaçanlarla başa çıkamamışım. Arada oyalanmak için baloncukları birleştirip prens de yapmışım. Alkışa değer bir hareket gibi görünse de baloncuk imalatına ara vermeyi unutmak büyük hata! Ortalık gereksiz boşluklar ve amaçsız nefeslerle dolmuş.

Söz veriyorum bir dahaki imalat sonrasında baloncuk üretimine ara vermeyi unutmayacağım. Önümde uzuuun bir zaman var. Takdir edersiniz ki artık prens yapmak eskisi kadar kolay değil. Yeteri kadar suda erimiş oksijenim yok!