Ara Vermek İyidir!

Ara vermek iyidir...Filmlere sığınırsınız,kesmez. Ardından kitaplara...Kalem kağıtla ilişiğiniz kesilip parmak uçlarınız tuşlara dokunduğu anda büyü bozulmuştur belki, artık kendinizden kaçacak yer yoktur.

Şu anda en büyük düşman küçücük kutuya teknolojinin acımasızca sıkıştırdığı melodiler...Hepsi haindir,yaralar, yargılar ve asla unutmazlar...Dilinin evrenselliğinde karışır gidersiniz ama asla yaşantılarınızın kronolojisini karıştırmazsınız...Hangi şarkı sizi nereye götürceğini asla unutmaz, hepsi anılarınıza sizin kadar sadık...Bazı şarkılar üzerlerine acınızı yüklenir,bazıları taşıdığı acıyı üzerinize bırakır...

Bu ara dinlediğim şarkılarda garip bir ritim var; anlam yüklememe izin vermeyen bıçak gibi keskin şarkılar. Düşündürüyor,dünyayı dolaştırıyor,tarihi sınıyor...Kulağınıza çalınan melodisiyle sizi eğlendirse de, ismiyle yaşadığınız şehre ait kaygıları zihninize işliyor. Sorgulamıyorum, yargılayamıyorum...İnsanlığımla övünemiyorum. Birbirine benzeyen şehirlerin analizini yapmaya korkuyorum, çünkü artık her şey çığırından fazlasıyla çıktı! Zaman içimizde kötü olan her şeyi daha da azdırıyor. Basitliğimize karışmış hırslarımız, bencilliğimizi gizleyen merhametlerimiz var. Teğet geçen krizlere, sesini duyduğumuz füzelere aldırmadan hala biz bir yerlerde ikili ilişkilerde boğulup kalıyoruz, klişeler bize eşlik ediyor! Böcekler gibi yaşıyoruz...Gördüğümüz aslında geliştirdiğimizi sanıp kendimizle övündüğümüz dünyalarımız değil, bizi ezen "büyükler"imizin ayakkabıları...Marka verip kendi klişelerimde boğulmaya devam etmeyeceğim,eziyete lüzum yok,tamam...Susuyorum!