Panta Rhei!
Evet, biri yüzgeçlerimi arkadan fiyonk yaptı. Çaresizliğin resmi şeker paketi gibi görünmek. Kendimi acınası duruma sokarak acılarımın üstünden atlayabilirim belki. Her şey akadursun ben ihanetleri ve midemi kaldıran her şeyi unutmak için "lethe"ye sığınayım. Ziyan ettiğim damlaları sineye çekip insafa gelirse iki yudumda dünyanın canına okurum, söz veriyorum.
Toparlanır gibi oluyorum ara ara. Hatta zaman zaman kaptırıyorum kendimi, farkında değilim esasen. Otomatik bir algıyla, belki de zamanla sidik yarıştırma telaşıyla ortaya çıkan bir durum. Toparlanan bir şey yok evet, toplanan şeyler düğüme dönüşenlerse o mevzu zaten yeterince can sıkıcı. Her yutkunmada yukarı çıkanlar hayatta neyin tor top olduğunu anımsatıyor. Toparlanmak? Zamanın tepemdeki ezici üstünlüğüyle yaşamak nefreti beraberinde getirdi. Aslında gayet de sevimli görünüyorum, düğümlenmiş bir çift yüzgeç. Çaresizlik.
Pazarları acı gülümsemelere boğan şarkılar(ı) yasaklanmalı. Akan, tutulamayan her şey için de lethe bir şeyler yapmalı artık, yeni düzenlemeler falan. Dinlerken yutkunmak istediğim şarkılar var. Göğsümdeki baskıyla yukarı çıkan tükürük istemiyorum. Artık geçsin istediğim çok şey var! Panta rhei her yerde işlemiyor, biri bunu Herakleitos'a söylesin artık. Birileri oyunun dışında kalıyor. Büyük balıklara büyük kuramlar işlemiyor.
0 Comments:
Post a Comment