Bir şarkı dinlersin.
İyi gelir önce, sonra dinlersin... Dinlersin.
Dinlersin, öylece.
Düşünmeden bilirsin ve yine hep bilirsin.
Tüm hayaller ortakmış, tüm acılar...
Tüm rüyalar aynıymış.
Savaşlar, güzeller ve de çirkinler.
Masallar da. Kışlar da ve hatta yazlar da!
Bir avuç tatlı su. Tüm düş bundan ibaretmiş.
İyottan arınmış tüm hücreler bir gün kendini yollara vuracak.
Aynı şarkıyı dinleyecek. Sadece yürüyecek, yüzecek...
Yüzgeçleri kanayana kadar!
Çünkü yollar varmış, tek başına gidilemeyecek yollar...
Ve aslında kendi kendine akan sular varmış...
Ama yollar da varmış, evet.
Ve yalnızken hiç olmayan korkular....
Varken hep varolan gerçekler ve kabuslar...
Bi gözümü kapatırım, diğeriyle ona bakarım.
Yalnızken varolan korkular da varmış, karanlıkmış.
Ve aslında onla ne kadar azmış siyah.
Gülümsemem hep mi kocamanmış?
Kim bilir!?
.......
Ne kadar da çocukmuşuz aslında...
0 Comments:
Post a Comment