Çiçeğimi Kapıp Gidesim Var!

Gidemiyorum.

Kapıyı çarpıp çıkmadan önce arkamdan atılan çığlıklara kulak veriyorum. Derin bir nefes alma vakti. Yetmezse rüzgara karşı kendi performansımı sergilerim. Çığlıklarım beynimde yankılanırken tüm duyularımı yatıştırmak için bir kez daha; "only the lonely"...

Büyük adımlar atmak için henüz erken. Sadece harekete geçmeli. Büyümeden adam olmak; ıskaladığım her haltı kendime unutturmak için... Evet, dibe vurmalıydı önce. En dibe! Sonunu görmeliydi. Çirkinleri ve soytarıları. Kuvvetle yukarı çıkmak için önce şiddeti hücrelerinde hissetmeli.

Parmak ucum zeminde değil artık. Uzun bir süredir değil. Peki, sormalı şimdi; "Kaptan, kaç feet'teyiz?"