Pamuk Şeker

Düşlerim şeker kokuyor.
Kulağıma dolan rüzgar uğultusu kötü rüyaları çağırdıkça kaçıyorum.
Minik bir kırmızı balıkken de hep korkardım.
Kuru dalların gölgeleri vururdu suyun yüzeyine...
Her rüzgar sudan bir parça daha sıcak alır götürürdü.
Yüzgeçlerim öyle acırdı ki.
Kış hiç yokmuş aslında yalnızca biraz daha az narinim şimdi. Hepsi bu.
Biraz daha az.
Kötü rüzgarlar hep var ama. Hep oldular.
Kabuslar tutmak istiyor.
Koluma, bacağıma yapışıyorlar.
Sonra ilerliyorum uyku perisinin peşinden, ses azalıyor...
Rüzgarın uğultusuyla birlikte uzaklaşıyor karanlıklar. Kutup yıldızı yüzgeçlerime hohluyor.
Sular bir anda ısınıyor.
İçim şeker saçıyor.
Yüzüm aydınlanıyor, dudağımın kenarında tebessüm.
Hoşgeldin!